Omschrijving:

Roelof had spijt. Als haren op zijn kattenhoofd. Hij was zo dom om in een vangkooi te lopen, vond hijzelf. Weg vrijheid en weg lang leve de lol……maar ja, ook weg de noodzaak om iedere dag maar weer je kostje te kopen en kou en ellende. Mmmmm…misschien toch niet zo dom?

Hij had duidelijk tijd nodig om te wennen aan het verblijf in een asiel en hij is er nog niet. Hij gaat zeker met grote stappen vooruit, zo komt hij wanneer je eten bij je hebt al voorzichtig naar je toe om vervolgens een kopje tegen je been aan te geven. Ook vindt hij het heel leuk om af en toe even lekker te spelen met een hengeltje. 

Hij heeft nog wel een weg te gaan, maar met liefde en geduld gaat dat lukken. Waar Roelof in ieder geval al heel blij van wordt, is eten. Op vaste tijden en genoeg. En ja, het is toch de mens die hem dat geeft…

Roelof is bij ons nagekeken door de dierenarts en gecastreerd. Dat maakt hem een tikkie rustiger in zijn koppie en de noodzaak om dominant te zijn ebt daardoor langzaam weg. Maar hij laat zich nog niet in de kaarten kijken. Daar is wat meer voor nodig.

Roelof zoekt een baasje dat precies begrijpt wat hij nodig heeft. Tijd, geduld en doorzettingsvermogen. En eten, dat vooral. Liefde van de man gaat door de maag.

We durven geen advies te geven of Roelof op termijn naar buiten kan. Hij is het natuurlijk gewend, maar de vluchtmodus blijft altijd op de achtergrond aanwezig. Misschien wanneer hij heel goed gewend is aan zijn nieuwe levensstijl en u het vertrouwen heeft dat hij terug zal komen, wie weet?

Kinderen en andere dieren doen we beter niet. Hij moet zich helemaal kunnen concentreren op het proces.

Kijkt u even naar zijn uitstraling en smelt. Deze jongen verdient toch de beste kansen, niet dan?